Een ´zwemmer´ en een ´boevenmasker´ in de Eifel

Afgelopen weken heb ik een heerlijke vakantie in de Eifel in Duitsland beleefd. Een typische gezinsvakantie die vooral gericht was op onze meiden. Dat betekent in ons geval vooral veel zwemmen, pretparken en dierentuinen bezoeken en ook een stukje cultuur opsnuiven. De natuur in de omgeving van Waxweiler kenmerkt zich door fraai geglooide bossen in een groen heuvellandschap met hier en daar een fraai stukje zandsteen massief. De rivier de Prüm drukt ook haar stempel en kronkelt vrolijk door het gebied heen. Bij de vlot stromende delen fladderen op vrolijke wijze de weidebeekjuffers rond en op de camping zag ik met onze oudste dochter Thirza tijdens een paar uurtjes vissen zelfs een fraaie ringslang rondzwemmen. Vissen is overigens allesbehalve mijn hobby, maar deze vader zwicht relatief makkelijk, zeker als de wens van een van onze 2 meiden uitdrukkelijk is. De ringslang zwom meermaals vlak langs de dobber van ons kleine kinder telescoop hengeltje. Ik genoot van de waarneming van dit prachtige dier, maar tegelijkertijd ervaarde ik de pijn van de beslissing om mijn cameratas die middag bij ons vakantiehuisje te laten liggen. Zuur! Gelukkig kon de lach van mijn dochter na haar eerste zelfstandig gevangen ruisvoorn dit in één klap doen vergeten. Natuurfotografie kreeg zohiezo weinig aandacht gedurende het eerste deel van de vakantie, al waren er weleen paar mooie waarnemingen. Bij een kleine wandeling zag ik een schitterende boommarter het bospaadje voor me oversteken en snel verdwijnen (helaas) en mijn vrouw wees mij in de avond bij ons vakantiehuisje zelfs een keer op een overvliegende zwarte ooievaar, een pracht van een waarneming en zeker niet de eerste keer dat ze een mooie ontdekking doet en deze met mij deelt."Jij moet vogelaar worden, je hebt aanleg", roep ik dan altijd, maar haar echt infecteren met het vogelaarsvirus is mij tot op heden nooit gelukt, helaas.

Eerder had ze me in onze verkeringstijd al een keer mijn eerste waterspreeuw ooit aangewezen bij de Plitvice meren in Kroatië. En naar deze soort ging ik tijdens de spaarzame momenten dat ik de fiets pakte ook nadrukkelijk op zoek. De waterspreeuw behoort op basis van zijn gedrag tot mijn favoriete vogelsoorten. Adembenemend om een waterspreeuw al zwemmend zijn kostje bij elkaar te zien'scharrelen'. Ik had de moed bijna opgegeven nadat ik een aantal tevergeefs een zoekpoging had ondernomen, totdat ik na het bezoek aan een terrasje bij een nabijgelegen camping mijn auto onderweg naar ons vakantieverblijf stopte op het naastgelegen bruggetje om 'voor de zekerheid' een blik te werpen op een goed stromend deel van de Prüm aldaar."Niet te geloven, daar zit er één!", riep ik uit. Op dat moment liet een waterspreeuw zich jagend zien en was dus druk aan het zwemmen tussen de verscheidene keien door.

We zouden thuis de skottle gaan aansteken en lekker gaan eten en had mijn cameraspullen niet in de auto liggen op dat moment. Licht mopperend reed ik naar huis, want de waterspreeuwen hadden zich tot op dat moment goed verborgen gehouden gedurende onze vakantie. Eenmaal bij ons vakantiehuis zei mijn vrouw tegen mij:"Het is niet erg als we iets later eten, pak je tas maar en ga nog maar even kijken". Ze voelde perfect aan dat ik baalde van het feit dat ik onbewapend met een verrekijker en camera dit moment aan me voorbij moest laten gaan. Ik had tenslotte ook al het ringslang verhaal met haar gedeeld. De bewuste plek was ongeveer 3 kilometer rijden bij ons vakantie adres vandaan en bedacht me geen moment toen mijn vrouw deze suggestie deed! Gelukkig trof ik de waterspreeuw aan en kon ik een klein uur later eenmaal terug bij het vakantiehuisje voldaan de skottle aansteken na een paar leuke waterspreeuw plaatjes geschoten te hebben! Bedankt Lisette!

Vlakbij deze 'waterspreeuw stek' trof ik eerder nog een prachtige plek aan, welke was gelegen in de directe omgeving van een akker. Dit stukje was rijk aan diverse diersoorten. Ik nam hier de wezel, das, vos en diverse reeën waar! Vooral de das ervaarde ik als een waar spektakel. Ik had nog nooit een levende das gezien, dus dat maakte wel indruk. Hij was helaas te snel weg, dus kreeg geen gelegenheid om er een plaatje van te schieten. De adrenaline en de vlot daarop volgende teleurstelling van een gemiste fotokans maakten weer vlot plaats voor andere mooie momenten. Een klein stukje verderop was er namelijk een pracht van een grauwe klauwieren gezin, inclusief 3 jonge vogels gehuisvest in een ruig deel aan de rand van de akker. Geweldig om deze dieren te observeren en te fotograferen. Gelukkig was het mannetje het minst schuw, want grauwe klauwier mannen zijn natuurlijk onwijs fotogeniek met dat kenmerkende zwarte ´boeven´masker over die grijze kop, die schitterend contrasteert met de roodbruine rug.Bovendien was het mij de vorige keer dat ik grauwe klauwieren had ontdekt alleen gelukt om het vrouwtje te fotograferen.

Het was een heerlijke vakantie waarbij ik met de boommarter, das en zwarte ooievaar drie diersoorten heb kunnen waarnemen die ik niet eerder zag! Van boven naar beneden zie je hier achtereenvolgens de plaatjes van de grauwe klauwier en de waterspreeuw: