Eindelijk dan toch…..de Velduil!

Met bloed zweet en tranen mag je toch wel zeggen. Maar liefst 3 keer eerder bezocht ik de polder van Koudekerke aan de Oosterschelde in Zeeland……zonder voldoening of leuke fotoresultaten keerde ik telkens weer terug huiswaarts. Gistermiddag haalde ik mijn gram. Het was ontzettend druk, de Velduilen hebben duidelijk nog veel aantrekkingskracht op mijn mede hobbyisten, dit na al die maanden dat ze al op deze plek te bewonderen zijn. Ergens begrijp ik het wel, wat een charisma hebben deze vogels! Het was ook een zeer internationaal gezelschap, veel duitse en Belgische kentekens gezien, ‘onze’ velduilen hebben dus internationale bekendheid inmiddels! De drukte nam hier en daar extreme vormen aan, heuze filevorming op de dijk langs de Oosterschelde. Elke keer als de uil opvloog en verplaatste kreeg hij de hele stoet aan auto’s weer achter zich aan. Ik had dit keer het geluk dat de uil een keer kort opvloog, van koers wisselde en gezellig op het paaltje naast mijn Seat Ibiza kwam zitten (vond ik niet erg). Ook voor deze foto's geldt weer: klikkerdeklik voor een groter formaat.

Het was een ontzettend mooie ontmoeting, de mooiste tot nu toe in het korte tijdsbestek dat ik deze geweldige hobby uitoefen. Hier een uitgebreide impressie:



Velduil - Asio flammeus



Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus



Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus - Alert op overvliegende meeuwen

 Ook even een  plaatje die ik tussendoor heb geschoten van het jachtgebied waar de uilen gebruik van hebben gemaakt in de afgelopen maanden voor de muizenjacht:

Koudekerkse inlaag

"In de Zuidkust van Schouwen komen inlagen en karrenvelden voor. Dit zijn laaggelegen, vochtige graslanden die deels onder water staan. De karrenvelden zijn ontstaan door afgravingen achter de zeedijk om deze dijk te versterken; met de klei uit de inlagen werd de inlaagdijk aangelegd. Zeewater kwelt onder de zeedijk door. Hierdoor groeien in het gebied tal van zoutminnende planten zoals kweldergras en zilte schijnspurrie''. (Bron: Natuurmonumenten)
De voorkeur voor moerasachtige biotopen heeft de Velduilen aan de keuze voor dit stukje Zeeland in de wintermaanden geholpen.

Het was prachtig om de uil in glijvlucht over het water te zien zweven en het dier van dichtbij te kunnen bewonderen. Deze vogels zijn wintergasten in Nederland en zullen spoedig terugkeren naar Noord-Europa om te broeden en de muizenpopulatie daar ter plaatse onder controle te gaan houden. Het was dus een serie op de valreep!

Wat een adrenalineshot gaf deze ontmoeting zeg, onvoorstelbaar! Hier doe ik het allemaal voor! 

Mijn weekend kan niet meer stuk (al is dat weekend wel bijna voorbij uiteraard).

Tot de volgende keer!