Vandaag de moeite genomen om naar Limburg af te reizen om een plek te bezoeken waar al enige tijd grote kruisbekken worden gezien. Het zou een nieuwe soort voor mij zijn en ik zie kruisbekken als fotogenieke vogels waarvoor het altijd de moeite waard is om een stukje te rijden. De reis werd beloond! Een groep van ongeveer 20 vogels streek driemaal neer bij een klein plasje op een zandpaadje. Toen ik 's morgens aan kwam wandelen waren er, inclusief mijzelf, 4 fotografen. Die groep werd naarmate de dag vorderde steeds groter. We hielden met de statieven en rijstzakken ongeveer 5 meter afstand van het plasje. Ik heb aanvullend stiekem een plaatje geschoten met mijn telefoon om jullie een beeld te geven van de setting waarin is gefotografeerd en de sfeer van deze dag. Ik kwam zelfs toevallig de vader van mijn zwager tegen. Het was gezellig Jan! Het was ook een dag waarin ik een aantal nieuwe bevlogen mede hobbyisten heb ontmoet die een goede bijdrage leverden aan de sfeer ter plaatse. Ik doel daarbij op Kees Kroon en Kees uit Leerdam a.k.a. Leerdammerkees. Goed gezelschap! Een goede dosis vogelaarshumor vandaag.
Maar even terugkomend op de hoofdrolspelers, wat een mooie vogels zijn het toch die grote kruisbekken. Ik zie overigens weinig verschil met de 'gewone' kruisbek. Ik moet ze echt naast elkaar zien om ze te kunnen onderscheiden. De vorm van de snavels verraad dat kruisbekken echte specialisten zijn. De snavelvorm biedt ze de mogelijkheid om moeilijk bereikbare zaden in dennen- en sparappels te kunnen bemachtigen. Het schijnt dat kruisbekken vroege broeders zijn, dus de verwachting is dat deze wintergasten snel weer huiswaarts keren richting Scandinavië. De grote kruisbek als broedvogel in Nederland is namelijk zeer schaars.
Echt veel foto's heb ik niet gemaakt, dit omdat de vogels maar 3 keer zijn komen drinken en dit schouwspel duurde telkens ongeveer 30 seconden.
Jan vertelde me vandaag ook nog het mooie verhaal van een christelijke legende waarbij kruisbekken ten tijde van de kruisiging van onze verlosser Jezus Christus op Golgotha neerstreken en dappere pogingen ondernamen om Jezus van het kruis te verlossen. De toen nog groene verenpakken kleurden rood door het bloed van Jezus en verbogen hun snavels gedurende verwoede pogingen om de spijkers los te trekken, met de huidige snavelvorm als gevolg.
Met dit verhaal als slot kom ik weer tot het einde van mijn blogbericht! Het is weer een bijzondere ervaring geweest. Ik weet nu al dat deze dag tot mijn hoogtepunten in 2014 gaat behoren. Het is voor mij een nieuwe soort en ben tevreden met de plaatjes. Wat wil ik nou nog meer??
Tot de volgende keer! Ik zie ook weer leuke posts van andere bloggers rechts in mijn scherm, dus ik ga even wat andere verhalen checken!
Till next time!
