Heikikkers en de Winterkoning

Dag allemaal,

Gisteren was weer een heerlijke dag. De zon verrichte een groot gedeelte van de dag goed werk, hierdoor kwamen de Heikikkers (Rana arvalis) in goede paarstemming en toonden blauwe kleuren. Ik was eigenlijk helemaal niet op zoek naar de kikkers, maar werd tijdens mijn fietsritje bij het Alblasserbos door een vrouw die haar hond aan het uitlaten was gewezen op enthousiaste fotografen die een paar honderd meter verderop Heikikkers aan het fotografen waren bij de poel in de heemtuin van het Alblasserbos. Ik bedacht me geen moment en zette koers naar de poel. Een aantal enthousiaste fotografen was inderdaad zeer fanatiek bezig met het op de gevoelige plaat leggen van de Heikkikkers. In 1 oogopslag konden er makkelijk 10 worden waargenomen. Ze lieten zich nadrukkelijk horen en waren totaal niet geimponeerd door de aandacht, ze kwamen eerder uit nieuwsgierigheid dichterbij (ongunstige omstandigheden voor iemand die alleen maar een telelens bij zich heeft). Het was weer net als bij de Grutto's een kwestie van plat op de buik en vanaf een rijstzak fotograferen geblazen voor de lage camera standpunten. Het was vrij drasserig en modderig rondom de poel, dus je kan je wel voorstellen hoe ik eruit zag na het schieten van de platen. Al met al ben ik tevreden met de resultaten (alle foto's zijn klikbaar voor een groter formaat):

Heikikker (Rana arvalis)

Heikikker (Rana arvalis)

Heikikker (Rana arvalis)

Wereldwijd is deze soort niet bedreigd en heeft een groot verspreidingsgebied in het oosten en westen Europa. Ook in Azie komt deze kikker voor (ten oosten van het Oeralgebergte). In Nederland wordt deze kikker wel gezien als een kwetsbare soort en staat op de rode lijst. De kikker is vooral te vinden in veengebieden, vochtige heidevelden en moerasgebieden, beslist geen soort die je kunt aantreffen in je vijver binnen de bebouwde kom. Omstreeks maart trekt deze kikker naar voortplantingswateren. Omstreeks mei/juni verlaten de dieren de voortplantingsplaatsen weer en zijn ze meer op het land te vinden. Hij maakt een leuk typerend geluid dat mij doet denken aan een nest jonge puppy's, een beetje een blaffend geluid. Ze voeden zich voornamelijk met insecten en spinnetjes.


Het was leuk om de dieren te observeren, ik heb het om die reden ook 2 uur volgehouden bij de waterpoel. Eerder die dag kwam ik gedurende mijn fietstocht een luidruchtige Winterkoning tegen. Door middel van besluipen kon ik lekker dichtbij komnen. Hier ook nog wat plaatjes van de Winterkoning ( Troglodytes troglodytes):

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)

Leuk, beweeglijk, maar vooral luidruchtig vogeltje. Wat een volume uit zo'n klein beestje (9,5 cm)! Er is een vogeltje dat in Nederlnad voorkomt dat nog kleiner is, dat is de Goudhaan (8,5 cm). Dit was mijn blogberichtje weer, tot de volgende keer!

De Grutto is weer terug in de Alblasserwaard

Goedenavond allemaal,

Afgelopen weekend weereens een rondje gereden in de Alblasserwaard met mijn foto equipment en verrekijker in handbereik. Eigenlijk met maar 1 doel: de Grutto, die steltloper die zo mooi naar zijn eigen baltsroep is vernoemd. Na de overwintering van deze soort in de westelijke regionen van Afrika zijn ze weer teruggekeerd in ons landje voor het broedseizoen. Maar liefst 90% van de totale populatie aan Grutto's in Noordwest-Europa broedt binnen onze landgrenzen, Nederland Gruttoland dus!  In mijn ogen de mooiste weidevogel van Nederland, maar over smaak valt natuurlijk altijd te twisten, dus kievitfans, tureluurfanaten en scholekster idolaten: niet getreurd, het is en blijft de bescheiden mening van de auteur!

Buiten het feit dat het een zeer fraaie vogel is om te zien, heeft deze vogel nog een andere bijzondere eigenschap, het dieet wisselt namelijk naarmate ze van verblijfplaats wisselen. In Nederland verblijvend voeden deze steltlopers zich met regenwormen, insecten en de larven van de langpootmug (emelten), terwijl ze in de overwinterperiode overschakelen op een vrijwel vegetarisch dieet, waarbij veel rijst wordt gegeten op de afrikaanse rijstvelden.
Zaterdagmiddag vond ik aan de Geerweg al gauw een gruttostel dat wilde meewerken aan een photoshoot, zie hieronder de resultaten (klikken voor groter formaat):

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♀

Grutto - Limosa limosa ♀

Hopelijk krabbelt de gruttopopulatie weer wat verder op. In 2000 bereikte de gruttostand een dieptepunt, waarbij de populatie van ongeveer 100.000 paren in 1990 was gehalveerd naar ongeveer 50.000 paren in 2000. De vogelbescherming ondernam actie door in 2003 een landelijke campagne te starten. Oorzaken van de sterke afname waren er genoeg: Het beheer van de reservaten was vooral gericht op andere bijzondere weidevogels, waarbij onvoldoende rekening werd gehouden met de Grutto. Bij de broedplaatsen in agrarische gebieden op veenweidegrond is het agrarisch beheer ook vaak een probleem voor de Grutto, denk hierbij aan het maaien, bemesten en drainage. Een derde probleem voor de Grutto zijn de verschillende natuurlijke vijanden, zoals katten, vossen, hermelijnen, meeuwen, buizerds en kraaien, die zich schuldig maken aan eier- en kuikenroof.

Maar ik ga weer switchen naar een iets positievere noot in dit blogbericht. Willen jullie meer weten over de status van de Grutto, kijk dan even op www.vogelbescherming.nl

De temperaturen buiten worden weer aangenamer, dus we kunnen weer zonder longontsteking op te lopen plat op de buik met de lens op de rijstzak in het gras voor de mooie  lage fotostandpunten. Zaterdagmiddag lag ik dus plat langs de Geerweg in de Alblasserwaard om dit gruttopaar vast te leggen (zie de eerste 3 foto's). 

Tot de volgende keer!

Eindelijk dan toch…..de Velduil!

Met bloed zweet en tranen mag je toch wel zeggen. Maar liefst 3 keer eerder bezocht ik de polder van Koudekerke aan de Oosterschelde in Zeeland……zonder voldoening of leuke fotoresultaten keerde ik telkens weer terug huiswaarts. Gistermiddag haalde ik mijn gram. Het was ontzettend druk, de Velduilen hebben duidelijk nog veel aantrekkingskracht op mijn mede hobbyisten, dit na al die maanden dat ze al op deze plek te bewonderen zijn. Ergens begrijp ik het wel, wat een charisma hebben deze vogels! Het was ook een zeer internationaal gezelschap, veel duitse en Belgische kentekens gezien, ‘onze’ velduilen hebben dus internationale bekendheid inmiddels! De drukte nam hier en daar extreme vormen aan, heuze filevorming op de dijk langs de Oosterschelde. Elke keer als de uil opvloog en verplaatste kreeg hij de hele stoet aan auto’s weer achter zich aan. Ik had dit keer het geluk dat de uil een keer kort opvloog, van koers wisselde en gezellig op het paaltje naast mijn Seat Ibiza kwam zitten (vond ik niet erg). Ook voor deze foto's geldt weer: klikkerdeklik voor een groter formaat.

Het was een ontzettend mooie ontmoeting, de mooiste tot nu toe in het korte tijdsbestek dat ik deze geweldige hobby uitoefen. Hier een uitgebreide impressie:



Velduil - Asio flammeus



Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus



Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus - Alert op overvliegende meeuwen

 Ook even een  plaatje die ik tussendoor heb geschoten van het jachtgebied waar de uilen gebruik van hebben gemaakt in de afgelopen maanden voor de muizenjacht:

Koudekerkse inlaag

"In de Zuidkust van Schouwen komen inlagen en karrenvelden voor. Dit zijn laaggelegen, vochtige graslanden die deels onder water staan. De karrenvelden zijn ontstaan door afgravingen achter de zeedijk om deze dijk te versterken; met de klei uit de inlagen werd de inlaagdijk aangelegd. Zeewater kwelt onder de zeedijk door. Hierdoor groeien in het gebied tal van zoutminnende planten zoals kweldergras en zilte schijnspurrie''. (Bron: Natuurmonumenten)
De voorkeur voor moerasachtige biotopen heeft de Velduilen aan de keuze voor dit stukje Zeeland in de wintermaanden geholpen.

Het was prachtig om de uil in glijvlucht over het water te zien zweven en het dier van dichtbij te kunnen bewonderen. Deze vogels zijn wintergasten in Nederland en zullen spoedig terugkeren naar Noord-Europa om te broeden en de muizenpopulatie daar ter plaatse onder controle te gaan houden. Het was dus een serie op de valreep!

Wat een adrenalineshot gaf deze ontmoeting zeg, onvoorstelbaar! Hier doe ik het allemaal voor! 

Mijn weekend kan niet meer stuk (al is dat weekend wel bijna voorbij uiteraard).

Tot de volgende keer!