dinsdag 18 september 2012

Diverse bosvogels en edelherten op de Veluwe

In de laatste week van mijn vakantie besloot ik op 10-09 een bezoek te brengen aan het grootste beheerde natuurgebied van ons land: nationaal park De Hoge Veluwe (www.hogeveluwe.nl).
Ik heb hierbij gekozen voor de ingang te Schaarsberen. Relatief dichtbij de ingang bevindt zich een mooie vogelhut. Eenmaal bij de hut wist ik al snel bosvogels naar de hut te lokken met behulp van pindakaas en zonnebloempitten. Ik heb tevens weer wat nieuwe soorten mogen aanschouwen, namelijk: de middelse bonte specht, de goudhaan en de kuifmees. Helaas kwamen ze niet dichtbij genoeg of waren ze te snel weg voor een foto. Qua fotografie moest ik het met name doen met de boomklever, glanskop en grote bonte specht, ook geen straf!

Gelukkig was fotograaf Luud uit Apeldoorn ook aanwezig in de hut. Hij wees me er op dat  de bronst van de edelherten al uit de startblokken was en dat er al leuk gedrag te zien was. Ik was lopend naar de hut gekomen en het zou een tijdrovende bezigheid zijn eerst naar mijn auto terug te keren. Luud was echter zo vriendelijk om mij een lift te geven naar de wildbaan in het park om ook een glimp van de edelherten op te kunnen vangen, nogmaals bedankt daarvoor! Met name de hindes waren al flink onrustig en het geburl van de mannetjes was af en toe ook al voorzichtig te horen.

Omdat het bezoek aan het park mij zo goed bevallen was besloot ik enkele dagen later nog een keer terug te keren. Met een van de mooie witte familifietsen die gratis ter beschikking staan voor alle bezoekers kon ik me dit keer sneller naar de hut verplaatsen Ze hadden zelfs aan mijn zware rijstzak gedacht door kinderzitjes te plaatsen op de fietsen! Ideaal!

Boomklever
Glanskop

Glanskop

Grote bonte specht

Grote bonte specht




Grote bonte specht


Grote bonte specht

Grote bonte specht

Grote bonte specht





Edelhert hindes





Edelhert man
















woensdag 5 september 2012

Reptielen en amfibiën in Limburg

Afgelopen zaterdag 01-09 ben ik op bezoek geweest bij Jo Hermans in Heerlen. Jo is een natuurfotograaf die ik heb leren kennen tijdens mijn trip naar de Farne islands afgelopen pinksteren. Eenmaal aangekomen in Heerlen besloten we het drukke programma snel te starten, zodat we alles in 1 dag konden passen.
De kick off was 's morgens in de Groeve 't Rooth in Maastricht. Dit is een oude mergelgroeve in de omgeving van Maastricht. Deze groeve herbergt een uniek stukje landschap met bos, droogdalen en diverse poeltjes, een gebied waar vele reptielen, amfibiën en insecten voorkomen. Voordat we het gebied in gingen hebben we onszelf eerst netjes aangemeld bij het kantoor/bezoekerscentrum, omdat dit nu eenmaal de regel is. Na het noteren van onze namen en het zetten van onze handtekeningen trokken we te voet het gebied in, op zoek naar mooie soorten en leuke fotomomenten. Het gebied is met name populair bij fossielenzoekers, hier kwamen we dan ook regelmatig groepjes van tegen. We deden onze eerste ontdekking bij een concentratie van een klein aantal poeltjes op hogergelegen gebied. We troffen namelijk een aantal geelbuikvuurpadjes aan (Bombina variegata). Vooral juveniele exemplaren waren volop aanwezig, maar na goed zoeken stuitte Jo op een volwassen exemplaar.

Een stukje verder in het gebied troffen we bij een drooggelegen poel een vroedmeesterpad (Alytes obstetricans) aan. De vroedmeesterpad is met name bijzonder door de broedzorg die het mannetje van deze soort op zich neemt. De mannetjes dragen de eiersnoeren met zich mee tot de larven na 5 tot 7 weken uitkomen. De larven worden dan door het mannetje in kleine watertjes (poeltjes) afgezet.
Na het fotograferen van de Vroedmeesterpad troffen we bij omgevallen bomen een aantal levendbarende hagedissen (Zootoca vivipara) aan. Zoals de naam van deze soort al vermoed is het een levendbarende soort, een eierlevendbarende soort (ovovipaar) om precies te zijn. De jongen ontwikkelen zich volledig tijdens de dracht in de buik van de moeder en  komen in een dun eiervliesje ter wereld, waaruit de jongen zich vervolgens eenvoudig kunnen bevrijden. Een leuke soort die ook duidelijk de moeite waard was om op de plaat te zetten, nog best lastig met deze schuwe, schichtige soort! Na het bewonderen van de levendbarende hagedissen was tevens het einde van ons bezoek aan de groeve aangebroken.

Aan het einde van de ochtend verlieten we de groeve en vervolgden we de trip naar de vestingwerken van de Hoge Fronten te Maastricht, een plek die vooral bekend staat om de muurhagedis (Podarcis muralis) populatie, de enige in Nederland zelfs. Naast de bedrijvige muurhagedissen troffen we tevens de hazelworm (Anguis fragilis) en de alpenwatersalamander (Ichthyosaura alpestris) aan in de nabije omgeving. Halverwege de middag verlieten we de vestingwerken om voor de derde keer van locatie te wisselen. Om de dag nog verder te vullen gingen we na ons bezoek aan Maastricht naar natuurgebied de Doort, gelegen in Echt, dit natuurlijk nadat we ons energie- en suikerpeil hadden aangevuld met kipnuggets en een milkshake! Eenmaal aangekomen in de Doort troffen we in de braamstruiken al snel een aantal boomkikkers (Hyla arborea) aan. Geweldige soort! Na intensief cameragebruik was de tijd aangebroken voor het slotakkoord van deze dag.
 
Het slotakkoord betrof natuurreservaat de Meinweg, waar we op zoek gingen naar de adder. Onderweg naar de adderplek maakten we eerst van mooie gelegenheden gebruik om de hazelworm en de zandhagedis (Lacerta agilis) op de gevoelige plaat vast te leggen. In het geval van de zandhagedis betrof het jammergenoeg geen mannetje maar een vrouwtje, dat scheelt helaas nogal wat kleur! Aangekomen in het heidegebied troffen we vervolgens een zonnend vrouwelijk exemplaar van de adder aan, zoals we al hadden gehoopt. Het dier lag echter op niet fotogenieke wijze met haar kop achter een struik. Toen we blijkbaar net iets te dichtbij kwamen koos ze het hazenpad en bleven we zonder adderplaten op onze geheugenkaarten gedesillusioneerd achter, jammer!
De teleurstelling was echter van zeer korte duur, het was namelijk een geweldige dag geweest waarin ik de mogelijkheid heb gekregen om diverse zeldzame soorten te platen, denk hierbij bijvoorbeeld aan de geelbuikvuurpad, vroedmeesterpad, boomkikker en de muurhagedis. Daarnaast nog een leuk statistiek: Ik heb het voor elkaar gekregen om alle hagedissensoorten in Nederland in 1 dag te zien en te fotograferen! Ik zal niet de enige zijn die dit ooit gelukt is, maar toch grappig!
 
Hier de foto's die ik met jullie wil delen:

Hazelworm
Vroedmeesterpad


Zandhagedis







Geelbuikvuurpad







Boomkikker






























 


Muurhagedis





Nog even voor de volledigheid de alfabetische lijst van alle reptielen en amfibiën waarnemingen deze dag:
 
- Adder (Vipera berus)
- Alpenwatersalamander (Ichthyosaura alpestris)
- Boomkikker (Hyla arborea)
- Bruine kikker (Rana temporaria)
- Geelbuikvuurpad (Bombina variegata)
- Gewone pad (Bufo bufo)
- Hazelworm (Anguis fragilis)
- Kleine watersalamander (Lissotriton vulgaris)
- Levendbarende hagedis (Zootoca vivipara)
- Muurhagedis (Podarcis muralis)
- Vroedmeesterpad (Alytes obstetricans)
- Zandhagedis (Lacerta agilis)
 
Het was een geweldige dag, nogmaals bedankt Jo, ook voor het feit dat ik je macrolenzen mocht gebruiken! Ik denk dat ik er zelf ook maar eens over moet gaan nadenken om wat macrowerk aan te schaffen.
 
Dit was het dan weer, till next time! 

 

zondag 15 april 2012

Roodborsttapuiten in de Biesbosch

Dag allemaal,

Vandaag maar eens een ochtendrondje Biesbosch gedaan met mijn mobiele schuilhut. In de omgeving van de spieringsluis stuitte ik al gauw op een paartje Roodborsttapuiten. De Roodborsttapuit is een bijzonder fraai lid van de lijsterfamilie.
Tussen de buien door wist ik zowel de man als de vrouw poserend op paaltjes vast te leggen (klikken voor groter formaat):
Roodborsttapuit - Saxicola rubicola - ♂

Roodborsttapuit - Saxicola rubicola - ♀


















Het was leuk om te zien dat ze jaagden op insecten vanaf de paaltjes. Helaas geen foto van de vogeltjes met 'prooi' kunnen maken.

zaterdag 7 april 2012

Opnieuw de Blauwborst!

Dag mensen,

Ik ga opnieuw hetzelfde vogeltje aan jullie voorschotelen: de Blauwborst. Ik vond dat ik niet genoeg mooie plaatjes had van deze soort en ben gister in de vroege ochtend wederom polshoogte gaan nemen. Peter, mijn mede hobbyist, kwam ook een kijkje nemen nadat ik al eerder tegen hem gezegd had dat ik op de bewuste plek een Blauwborst had gezien. We werden door de Blauwborst getrakteerd op vrolijk en druk ochtendgedrag, waarbij het zangvogeltje zich nadrukkelijk liet horen en zien. Deze zangvogel is door zijn leuke gedrag en prachtige geluid met stip naar nummer 1 gestegen in mijn klassement van favoriete zangvogels. Het is daarbij opvallend dat het diertje alleen in de ochtenduren zijn lied hoger in de vegetatie laat horen. De rest van de dag fourageert het diertje op grondniveau, waar hij op zoek is naar insecten. Hij laat zich dan ook aanzienlijk minder zien.

Leuk weetje: Mensen die deze soort 's winters in de overwinteringsgebieden in Spanje en Afrika tegenkomen zullen ook een stuk minder onder de indruk zijn, de borst is dan namelijk niet blauw gekleurd, maar wit. Zie hieronder de fotoresultaten van vrijdagochtend (Klikken voor groter formaat):
Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

Blauwborst - (Luscinia svecica)

zondag 1 april 2012

Het lied van de Blauwborst in de Alblasserwaard

Afgelopen weekend mijn eerste waarneming gedaan van de Blauwborst, en dat in de eigen Alblasserwaard! Ik deed mijn traditionele polderrondje met de auto met het raam open omdat ik dan standaard met de rijstzak op mijn portier, met mijn camera daarop rustend, snel in actie kan komen indien nodig. Dankzij dit open raam hoorde ik een geweldig mooi vogellied dat ik niet direct kon plaatsen. Na kort onderzoek daar ter plaatse bleek het om de Blauwborst (Luscinia svecica) te gaan. Het is duidelijk te horen dat deze vogel nauw verwant is aan de Nachtegaal, wat een prachtig lied heeft deze zangvogel.
Met mijn monopod struinde ik langs de rietkragen en begroeiing om de vogel op de plaat te kunnen zetten. Het viel mij op dat hij vrijwel continu laag bij de grond te vinden was, waardoor het moeilijk was om hem vrij te fotograferen. Gelukkig kwamen er wel momenten dat hij zich even goed liet zien:

Blauwborst (Luscinia svecica)


Blauwborst (Luscinia svecica)

zondag 25 maart 2012

Heikikkers en de Winterkoning

Dag allemaal,

Gisteren was weer een heerlijke dag. De zon verrichte een groot gedeelte van de dag goed werk, hierdoor kwamen de Heikikkers (Rana arvalis) in goede paarstemming en toonden blauwe kleuren. Ik was eigenlijk helemaal niet op zoek naar de kikkers, maar werd tijdens mijn fietsritje bij het Alblasserbos door een vrouw die haar hond aan het uitlaten was gewezen op enthousiaste fotografen die een paar honderd meter verderop Heikikkers aan het fotografen waren bij de poel in de heemtuin van het Alblasserbos. Ik bedacht me geen moment en zette koers naar de poel. Een aantal enthousiaste fotografen was inderdaad zeer fanatiek bezig met het op de gevoelige plaat leggen van de Heikkikkers. In 1 oogopslag konden er makkelijk 10 worden waargenomen. Ze lieten zich nadrukkelijk horen en waren totaal niet geimponeerd door de aandacht, ze kwamen eerder uit nieuwsgierigheid dichterbij (ongunstige omstandigheden voor iemand die alleen maar een telelens bij zich heeft). Het was weer net als bij de Grutto's een kwestie van plat op de buik en vanaf een rijstzak fotograferen geblazen voor de lage camera standpunten. Het was vrij drasserig en modderig rondom de poel, dus je kan je wel voorstellen hoe ik eruit zag na het schieten van de platen. Al met al ben ik tevreden met de resultaten (alle foto's zijn klikbaar voor een groter formaat):
Heikikker (Rana arvalis)

Heikikker (Rana arvalis)

Heikikker (Rana arvalis)


















Wereldwijd is deze soort niet bedreigd en heeft een groot verspreidingsgebied in het oosten en westen Europa. Ook in Azie komt deze kikker voor (ten oosten van het Oeralgebergte). In Nederland wordt deze kikker wel gezien als een kwetsbare soort en staat op de rode lijst. De kikker is vooral te vinden in veengebieden, vochtige heidevelden en moerasgebieden, beslist geen soort die je kunt aantreffen in je vijver binnen de bebouwde kom. Omstreeks maart trekt deze kikker naar voortplantingswateren. Omstreeks mei/juni verlaten de dieren de voortplantingsplaatsen weer en zijn ze meer op het land te vinden. Hij maakt een leuk typerend geluid dat mij doet denken aan een nest jonge puppy's, een beetje een blaffend geluid. Ze voeden zich voornamelijk met insecten en spinnetjes.


Het was leuk om de dieren te observeren, ik heb het om die reden ook 2 uur volgehouden bij de waterpoel. Eerder die dag kwam ik gedurende mijn fietstocht een luidruchtige Winterkoning tegen. Door middel van besluipen kon ik lekker dichtbij komnen. Hier ook nog wat plaatjes van de Winterkoning ( Troglodytes troglodytes):

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)

Winterkoning ( Troglodytes troglodytes)



























Leuk, beweeglijk, maar vooral luidruchtig vogeltje. Wat een volume uit zo'n klein beestje (9,5 cm)! Er is een vogeltje dat in Nederlnad voorkomt dat nog kleiner is, dat is de Goudhaan (8,5 cm). Dit was mijn blogberichtje weer, tot de volgende keer!

zondag 18 maart 2012

De Grutto is weer terug in de Alblasserwaard

Goedenavond allemaal,

Afgelopen weekend weereens een rondje gereden in de Alblasserwaard met mijn foto equipment en verrekijker in handbereik. Eigenlijk met maar 1 doel: de Grutto, die steltloper die zo mooi naar zijn eigen baltsroep is vernoemd. Na de overwintering van deze soort in de westelijke regionen van Afrika zijn ze weer teruggekeerd in ons landje voor het broedseizoen. Maar liefst 90% van de totale populatie aan Grutto's in Noordwest-Europa broedt binnen onze landgrenzen, Nederland Gruttoland dus!  In mijn ogen de mooiste weidevogel van Nederland, maar over smaak valt natuurlijk altijd te twisten, dus kievitfans, tureluurfanaten en scholekster idolaten: niet getreurd, het is en blijft de bescheiden mening van de auteur!

Buiten het feit dat het een zeer fraaie vogel is om te zien, heeft deze vogel nog een andere bijzondere eigenschap, het dieet wisselt namelijk naarmate ze van verblijfplaats wisselen. In Nederland verblijvend voeden deze steltlopers zich met regenwormen, insecten en de larven van de langpootmug (emelten), terwijl ze in de overwinterperiode overschakelen op een vrijwel vegetarisch dieet, waarbij veel rijst wordt gegeten op de afrikaanse rijstvelden.
Zaterdagmiddag vond ik aan de Geerweg al gauw een gruttostel dat wilde meewerken aan een photoshoot, zie hieronder de resultaten (klikken voor groter formaat):

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♂

Grutto - Limosa limosa ♀

Grutto - Limosa limosa ♀



















Hopelijk krabbelt de gruttopopulatie weer wat verder op. In 2000 bereikte de gruttostand een dieptepunt, waarbij de populatie van ongeveer 100.000 paren in 1990 was gehalveerd naar ongeveer 50.000 paren in 2000. De vogelbescherming ondernam actie door in 2003 een landelijke campagne te starten. Oorzaken van de sterke afname waren er genoeg: Het beheer van de reservaten was vooral gericht op andere bijzondere weidevogels, waarbij onvoldoende rekening werd gehouden met de Grutto. Bij de broedplaatsen in agrarische gebieden op veenweidegrond is het agrarisch beheer ook vaak een probleem voor de Grutto, denk hierbij aan het maaien, bemesten en drainage. Een derde probleem voor de Grutto zijn de verschillende natuurlijke vijanden, zoals katten, vossen, hermelijnen, meeuwen, buizerds en kraaien, die zich schuldig maken aan eier- en kuikenroof.

Maar ik ga weer switchen naar een iets positievere noot in dit blogbericht. Willen jullie meer weten over de status van de Grutto, kijk dan even op www.vogelbescherming.nl

De temperaturen buiten worden weer aangenamer, dus we kunnen weer zonder longontsteking op te lopen plat op de buik met de lens op de rijstzak in het gras voor de mooie  lage fotostandpunten. Zaterdagmiddag lag ik dus plat langs de Geerweg in de Alblasserwaard om dit gruttopaar vast te leggen (zie de eerste 3 foto's). 

Tot de volgende keer!

zondag 4 maart 2012

Eindelijk dan toch…..de Velduil!

Met bloed zweet en tranen mag je toch wel zeggen. Maar liefst 3 keer eerder bezocht ik de polder van Koudekerke aan de Oosterschelde in Zeeland……zonder voldoening of leuke fotoresultaten keerde ik telkens weer terug huiswaarts. Gistermiddag haalde ik mijn gram. Het was ontzettend druk, de Velduilen hebben duidelijk nog veel aantrekkingskracht op mijn mede hobbyisten, dit na al die maanden dat ze al op deze plek te bewonderen zijn. Ergens begrijp ik het wel, wat een charisma hebben deze vogels! Het was ook een zeer internationaal gezelschap, veel duitse en Belgische kentekens gezien, ‘onze’ velduilen hebben dus internationale bekendheid inmiddels! De drukte nam hier en daar extreme vormen aan, heuze filevorming op de dijk langs de Oosterschelde. Elke keer als de uil opvloog en verplaatste kreeg hij de hele stoet aan auto’s weer achter zich aan. Ik had dit keer het geluk dat de uil een keer kort opvloog, van koers wisselde en gezellig op het paaltje naast mijn Seat Ibiza kwam zitten (vond ik niet erg). Ook voor deze foto's geldt weer: klikkerdeklik voor een groter formaat.

Het was een ontzettend mooie ontmoeting, de mooiste tot nu toe in het korte tijdsbestek dat ik deze geweldige hobby uitoefen. Hier een uitgebreide impressie:


Velduil - Asio flammeus













Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus


Velduil - Asio flammeus

Velduil - Asio flammeus
Velduil - Asio flammeus - Alert op overvliegende meeuwen





 Ook even een  plaatje die ik tussendoor heb geschoten van het jachtgebied waar de uilen gebruik van hebben gemaakt in de afgelopen maanden voor de muizenjacht:
Koudekerkse inlaag
"In de Zuidkust van Schouwen komen inlagen en karrenvelden voor. Dit zijn laaggelegen, vochtige graslanden die deels onder water staan. De karrenvelden zijn ontstaan door afgravingen achter de zeedijk om deze dijk te versterken; met de klei uit de inlagen werd de inlaagdijk aangelegd. Zeewater kwelt onder de zeedijk door. Hierdoor groeien in het gebied tal van zoutminnende planten zoals kweldergras en zilte schijnspurrie''. (Bron: Natuurmonumenten)
De voorkeur voor moerasachtige biotopen heeft de Velduilen aan de keuze voor dit stukje Zeeland in de wintermaanden geholpen.

Het was prachtig om de uil in glijvlucht over het water te zien zweven en het dier van dichtbij te kunnen bewonderen. Deze vogels zijn wintergasten in Nederland en zullen spoedig terugkeren naar Noord-Europa om te broeden en de muizenpopulatie daar ter plaatse onder controle te gaan houden. Het was dus een serie op de valreep!

Wat een adrenalineshot gaf deze ontmoeting zeg, onvoorstelbaar! Hier doe ik het allemaal voor! 

Mijn weekend kan niet meer stuk (al is dat weekend wel bijna voorbij uiteraard).

Tot de volgende keer!